روزهای رفته سال را ورق میزنم،
خاطراتی که زنده نمی‌شوند،
چه روزها که دلم می‌خواست تا ابد تمام نشوند و چه روزها که هر ثانیه‌اش یک سال زمان می‌برد،
چه فکرها که آرامم کرد و چه فکرها که روحم را ذره‌ذره فرسود،
چه لبخندها که بی‌اختیار بر لبانم نقش بست و چه اشک‌ها که بی اراده از چشمانم سرازیر شد،
چه آدم‌ها که دلم را گرم کردند و چه آدم‌ها که دلم را شکستند،
چه چیزها که فکرش را هم نمی‌کردم و شد؛ و چه چیزها که فکرم را پر کرد و نشد،
چه آدم‌ها که شناختم و چه آدم‌ها که فهمیدم هیچگاه نمیشناختمشان،
و چه. و سهم یک سال دیگر هم یادش بخیر میشود.
برخی انسان‌ها در زندگیمان رهگذرند، چون زمان چیز عجیبی است
می‌دود
جلو می‌رود
و دوست داشتنی‌ترین آدم‌های زندگیت را یا کهنه می‌کند و یا عوض؛
بعضی‌ها یا تغییر می‌کنند یا حقیقت درونشان مشخص میشود،
زمان دیر یا زود به تو ثابت خواهد کرد که کدامشان ماندنی هستند و کدامشان رفتنی،
دعا می‌کنم زمان بگذرد و دنیا پر شود از آدم‌های واقعی، آدم‌هایی که نه زمان عوضشان می‌کند و نه زمین
کاش ارمغان روزهایی که گذشت، آرامشی باشد از جنس خدا
آرامشی که هیچگاه تمام نشود.
اگر این دنیا غریبه است، تو آشنا بمان
تو پایه خوبی هایت بمان.
درباره این سایت