من نبودم و تو بودی،
بود شدم و تو تمام بودنت را به پایم ریختی،
حالا سالهاست که با بودنت زندگی می کنم،
هر روز، هر لحظه، هر آن و دم به دم هستی،
ببخش که گاهی آنقدر هستی که نمی بینمت،
ببخش تمام نادانی ها و نفهمی ها و کج فهمی هایم را،
اعتراض ها و درشتیهایم را، و هر آنچه را که آزارت داد.
دستانت را می بوسم و پیشانیت را،
که چراغ راه زندگیم بودی و هستی و خواهی بود،
خاک پایت هستم تا هست و نیست هست،
به حرمت شرافتت می ایستم و تعظیم می کنم.
درباره این سایت